120:127 به نفع دالاس - چرا بوستون باز هم در بازی خانگی شکست خورد

بوستون با شکست مقابل دالاس (120:127) در زمین خانگی خود بار دیگر هواداران خود را ناامید کرد. این دیگر یک شکست تصادفی نیست، بلکه یک الگوی نگران کننده است. تیم اصلی ضعیف به نظر می رسید و اشتباهاتی هم در حمله و هم در دفاع داشت که به حریف اجازه می داد به راحتی روند مسابقه را کنترل کند.

ذخیره ها سعی کردند بازی را احیا کنند اما تلاش آنها کافی نبود. این تیم در جاده مطمئن عمل می کند، اما تمرکز خود را در خانه از دست می دهد، که خطرات جدی در مبارزه برای عنوان ایجاد می کند. اگر سلتیکس در تاکتیک‌های خود تجدید نظر نکند و طرز فکر خود را تغییر ندهد، نقاط ضعف آن‌ها می‌تواند در لحظات حساس فصل حیاتی شود.

چرا بوستون سلتیکس در خانه شکست می خورد و چگونه فصل آنها را تهدید می کند؟

بوستون بار دیگر هواداران خود را ناامید کرد و در زمین خود مقابل دالاس (120:127) شکست خورد. این دیگر فقط یک نقص تصادفی نیست - این یک روند نگران کننده است که می تواند در لحظات حساس فصل برای تیم گران تمام شود. سلتیکس مانند یک نیرو در جاده به نظر می رسد (20-6 یکی از بهترین رکوردهای لیگ است)، اما وقتی به خانه می رسند، به نظر می رسد خونسردی خود را از دست می دهند.

بازی با دالاس به کابوس دیگری تبدیل شد. هفت برگردان در دقایق ابتدایی و امیدها برای شروع خوب بر باد رفت. علاوه بر این، چهار نفر از آنها بی‌رقیب بودند: تیتوم با بی دقتی توپ را از دست داد و براون دو بار توسط دفاع حریف "خورده شد". میهمانان بلافاصله ضعف را احساس کردند و کلی تامپسون، مانند یک درنده، بی رحمانه از این فرصت استفاده کرد - چهار شوت دقیق مستقیم، و سلتیکس دیگر نمی دانست چه کاری انجام دهد.

مشکل اصلی فقط خطاها نیست، بلکه ماهیت سیستماتیک آنهاست. به نظر می رسد بوستون در خانه فراموش کرده است که چگونه بسکتبال بازی کند: خطاهای دفاعی، سردرگمی در هنگام تعویض، ریباندهای از دست رفته. تلاش برای متوقف کردن تامپسون فقط به هم تیمی هایش فضای بیشتری داد و در اواسط کوارتر دوم، سلتیکس گیج به نظر می رسید و دالاس در کنترل زمین مطمئن به نظر می رسید. این دیگر یک مورد مجزا نیست - یک سیگنال هشدار دهنده است. در خانه، بوستون تمرکز، ابتکار عمل و از همه مهمتر روحیه جنگندگی را از دست می دهد. در پلی آف چنین ضعف هایی می تواند کشنده باشد. تیم نیاز فوری دارد نه تنها تاکتیک، بلکه روانشناسی خود را نیز تغییر دهد - تا مسابقات را با همان نگرش در جاده شروع کند و به حریف اجازه ندهد بازی را از همان دقایق اول دیکته کند.

رهبری موضوع دردناک دیگری است. وقتی بازی از هم می‌پاشد، کسی نیست که اوضاع را کنترل کند. بله، تیتوم و براون سوپراستار هستند، اما در چنین لحظاتی، انتظار می‌رود که نه تنها آمار، بلکه شخصیت ارائه دهند. تا زمانی که این اتفاق نیفتد، بوستون آسیب‌پذیر باقی می‌ماند، که برای تیمی با جاه‌طلبی قهرمانی بسیار لوکس است. هنوز هم می توان وضعیت را اصلاح کرد، اما زمان رو به اتمام است. اگر سلتیکس یاد نگیرد که با مشت ها غلت بزند و بازی های خانگی را به همان شکلی که خارج از خانه انجام می دهد انجام ندهد، فصل آنها می تواند خیلی زودتر از آنچه انتظار دارند به پایان برسد.

سقوط دفاعی بوستون: چگونه سلتیکس بازی مقابل دالاس را هدر داد

در اواسط بازی، بوستون بالاخره متوجه شد که تامپسون یک ریتم پیدا کرده است و سعی کرد آزادی خود را با دو تیمی محدود کند. با این حال، این حرکت فقط به دالاس فرصت های بیشتری داد - سایر بازیکنان بلافاصله شروع به استفاده از مناطق خالی کردند و بدون هیچ مشکلی میزبان را به خاطر اشتباهات خود مجازات کردند. دفاع سلتیکس آشفته به نظر می رسید، با سردرگمی در هنگام تعویض، تصمیمات ضعیف و ریباندهای از دست رفته به حریف اجازه می داد شرایط را دیکته کند.

تیم گیج به نظر می رسید، بدون برنامه بازی مشخص. رهبران نتوانستند جریان بازی را تغییر دهند و بازیکنان نقش حمایت کافی را ارائه نکردند. اشتباهات یکی پس از دیگری روی هم جمع شد و ماوریکس از آنها استفاده کرد. تامپسون به پاره پاره کردن دفاع ادامه داد و هم تیمی هایش با خونسردی ضربات خود را اجرا کردند و سلتیکس فرصتی نداشت.

پس از بازی، جو مازولا دوباره در مورد "روند" و پیشرفت تیم صحبت کرد. اما اگر بوستون از همان ابتدا کنترل خود را از دست داد، چقدر می توان در مورد پیشرفت صحبت کرد؟ دو روز پیش در کلیولند وضعیت مشابه بود، اما پس از آن دفاع تهاجمی روز را نجات داد. این بار، سلتیکس به سادگی برنامه B نداشت - آنها ابتکار عمل را به حریف خود دادند و قادر به مقابله با آن نبودند.

وقتی اسکوربورد 90 بر 114 نشان داد، کادر فنی لیدرها را حذف کردند و ذخیره ها را آزاد کردند. و در اینجا یک لحظه متناقض رخ داد: بازیکنان ذخیره شخصیت بیشتری نسبت به تیم اصلی نشان دادند. آنها تسلیم نشدند، پرس کردند، بدون توجه به امتیاز، برای هر توپی جنگیدند. هوادارانی که اخیرا ابراز نارضایتی کرده بودند به یکباره فعال شدند. آنها دیدند که نگرش و فداکاری مهمتر از نتیجه است. بزرگترین مشکل بوستون باخت آنها نیست، نگرش آنهاست. تیم بازی های خانگی را بیش از حد منفعلانه شروع می کند و به حریف اجازه می دهد اعتماد به نفس داشته باشند. برای چنین بی دقتی در پلی آف هزینه زیادی باید پرداخت شود. بدون نظم، تمرکز و تهاجمی، سلتیکس در خطر از دست دادن شانس قهرمانی خود است.

مشکلات بوستون سلتیکس: چرا آنها شانس قهرمانی خود را از دست می دهند؟

پس از باخت دیگری، جیلن براون اعتراف کرد که دفاع بوستون بسیار نرم بوده و تاکید کرد که به عنوان یکی از رهبران، باید مسئولیت بیشتری را بر عهده بگیرد. با این حال، این اولین بار نیست که چنین اظهاراتی مطرح می شود. سلتیکس بارها در مورد نیاز به پیشرفت صحبت کرده است، اما در عمل تغییر چندانی نکرده است. اشتباهات تکرار می شود، تیم در لحظات حساس تمرکز خود را از دست می دهد و بازی های خانگی تبدیل به سردرد می شود.

فصل به مرحله پلی آف نزدیک می شود، اما بازی بوستون همچنان فاقد ثبات است. در جاده، تیم با اطمینان بازی می کند و به نتیجه می رسد، اما به محض بازگشت به زمین خود، یک سری ناکامی ها آغاز می شود. این یک علامت هشدار است. چرا تیمی با فهرست قوی نمی تواند سطح بازی بالایی را در طول فصل حفظ کند؟ هیچ پاسخی وجود ندارد، اما اگر اوضاع تغییر نکند، سلتیکس در پلی آف با مشکلات جدی مواجه خواهد شد.

• دفاع ضعیف - براون مشکل را تصدیق می کند، اما تغییری ایجاد نمی کند.
• ناهماهنگی - سلتیکس در جاده قوی است اما در خانه مبارزه می کند.
• خطاهای سیستمی - تیم اشتباهات تاکتیکی مشابهی را تکرار می کند.
• پلی آف در خطر است - بدون تغییرات، مبارزه برای عنوان غیرممکن خواهد بود.
• زمان انجام اصلاحات است - فرصت های کمتر و کمتری برای تغییر وضعیت وجود دارد.

مسئله کلیدی شکست های فردی نیست، بلکه شکست های سیستمی است. اگر یک تیم در یک نبرد سخت شکست بخورد، این یک چیز است، اما وقتی بدون هیچ مقاومت قابل مشاهده ای شکست بخورد، این یک علامت نگران کننده است. دفاع ضعیف، مشکلات سازماندهی و فقدان سرسختی در لحظات حساس، همگی برای بوستون به مشکلات مزمن تبدیل شده اند. اگر تیم فوراً استراتژی خود را اصلاح نکند، پلی آف ممکن است خیلی زود به پایان برسد.

پلی آف آزمون قدرت است. اینجا جایی برای آرامش و بی ثباتی وجود ندارد. تیم باید با برنامه مشخص و حداکثر تمرکز وارد زمین شود. در غیر این صورت، رویاهای قهرمانی فقط در حد کلمات باقی می ماند و واقعیت بسیار سخت تر خواهد بود. براون چیزهای درستی می گوید، اما کلمات دیگر کافی نیستند. تیم باید شایستگی خود را نه در مصاحبه، بلکه در زمین مسابقه ثابت کند. اگر سلتیکس در مورد رقابت قهرمانی جدی است، باید رویکرد خود را به سرعت تغییر دهد. هنوز زمان برای اصلاح اشتباهات وجود دارد، اما روز به روز کمتر می شود.