جام جهانی قهرمانان هاکی 2016 - فهرست تیم کانادا و سرنوشت آنها امروز

مسابقات چهار ملت فتنه را به عرصه بین المللی باز می گرداند زیرا قوی ترین تیم های جهان بار دیگر در نبرد دور هم جمع می شوند. آخرین باری که این اتفاق افتاد در سال 2016 بود، زمانی که تیم کانادا با اطمینان قهرمان جام جهانی شد. این مسابقات کوتاه اما درخشان بود و قهرمانان آن نام خود را در تاریخ ثبت کردند. هشت سال از آن زمان می گذرد: برخی به دوران حرفه ای خود پایان دادند، برخی باشگاه را تغییر دادند و برخی هنوز در اوج هستند. ستاره های آن تیم افسانه ای الان کجا هستند؟ بیایید راه آنها را به یاد بیاوریم و دریابیم که آنها امروز چه می کنند.

سرنوشت دروازه بان ها بعد از جام جهانی

کری پرایس یکی از بازیکنان کلیدی تیم کانادا در جام جهانی بود و بازی محکمی را در دروازه به نمایش گذاشت. بلافاصله پس از مسابقات، او به نشان دادن سطوح بالایی در NHL ادامه داد. در سال 2017، او قراردادی هشت ساله با مونترال با رکورد 10,5 میلیون دلار امضا کرد و او را به پردرآمدترین دروازه‌بان لیگ تبدیل کرد. در سال 2021، پرایس تیم را به فینال جام استنلی هدایت کرد، اما خیلی زود از زانو آسیب دید. او پس از یک عمل پیچیده، در فصل 2021/2022 تنها چند بازی انجام داد و پس از آن دیگر روی یخ نرفت. هنوز اعلام رسمی در مورد بازنشستگی او وجود ندارد، اما احتمال بازگشت او بسیار کم است.

کوری کرافورد که در جام جهانی نقش دروازه بان دوم را بازی می کرد پس از پایان مسابقات با مشکلات جدی مواجه شد. او در شیکاگو بازی های زیادی را به دلیل یک سری ضربه های مغزی از دست داد. در سال 2021، کرافورد با نیوجرسی قرارداد امضا کرد، اما هرگز برای این تیم بازی نکرد و به طور غیرمنتظره ای بازنشستگی خود را اعلام کرد. پس از بازنشستگی از هاکی، خود را وقف خانواده اش کرد و به طور کامل از این ورزش کناره گیری کرد.

برادن هولتبی حتی یک بازی در جام جهانی انجام نداد، اما این باعث نشد که او به زودی تبدیل به یک قهرمان برای واشنگتن شود. در سال 2018، او به باشگاه کمک کرد تا اولین جام استنلی خود را در تاریخ کسب کند و جایگاه خود را در ترکیب اصلی در طول پلی آف بازیافت. سیو باورنکردنی او در فینال مقابل وگاس یکی از نکات برجسته آن فصل بود. با این حال، پس از پیروزی، حرفه او رو به افول رفت: بازی ناسازگار با پایتخت، سپس فصل های ناموفق با ونکوور و دالاس. مصدومیت های مداوم او را مجبور به پایان کار خود کرد. هالتبی بعداً در واشنگتن تلاش خود را در مربیگری انجام داد، اما هرگز نتوانست به کادر فنی تیم راه یابد.

نحوه پیشرفت حرفه مدافعان

در سال 2019، جی بوومیستر با قهرمانی در جام استنلی با سنت لوئیس، رویای خود را به واقعیت تبدیل کرد. با این حال، چند ماه بعد کار او کوتاه شد: در جریان بازی با آناهیم، ​​او دچار حمله قلبی شد. پس از آن، او دیگر روی یخ نرفت و روی خانواده و مشارکت در پروژه های خیریه تمرکز کرد.

شی وبر پس از تعویض به مونترال به سرعت تبدیل به یک رهبر دفاعی شد و دو سال بعد بازوبند کاپیتانی را به دست آورد. در سال 2021، او به باشگاه کمک کرد تا به فینال جام استنلی برسد، اما مصدومیت هایی که در طول سال ها انباشته شده بود، او را مجبور به ترک یخ کرد. هیچ اعلام رسمی در مورد بازنشستگی او وجود نداشت، اما احتمال بازگشت او بسیار کم است. قرارداد او چندین بار تغییر مالکیت داده و اکنون متعلق به باشگاهی از یوتا است. جیک موزین برای لس آنجلس بازی کرد و سپس به تورنتو رفت. با اینکه ستاره نبود اما مدافعی قابل اعتماد به حساب می آمد. مصدومیت های مداوم در نهایت به دوران حرفه ای او پس از فصل 2022/2023 پایان داد. او در حال حاضر به عنوان پیشاهنگ برای Maple Leafs کار می کند.

درو داتی تمام دوران حرفه ای خود را در لس آنجلس گذراند و از نظر امتیاز به بهترین مدافع تاریخ باشگاه تبدیل شد. او در آخرین لحظه برای تورنمنت چهار ملت دعوت شد و جایگزین الکس پیترانجلو مصدوم شد. او خودش هم در حال ریکاوری از مصدومیت بود، اما توانست به حالت اولیه برگردد. الکس پیترانجلو در سال 2019 سنت لوئیس را به جام استنلی هدایت کرد و این شاهکار را چهار سال بعد با وگاس تکرار کرد. او قصد داشت در تورنمنت چهار ملت بازی کند اما به دلیل مشکلات سلامتی کنار رفت. با این حال، او همچنان بخش مهمی از شوالیه های طلایی است.

مارک ادوارد ولاسیک به بازی برای سن خوزه ادامه می دهد، هرچند تیمش روزهای سختی را پشت سر می گذارد. او از نظر تعداد بازی های انجام شده در تاریخ باشگاه دوم است و تنها پس از پاتریک مارلو قرار دارد، اما او دیگر فرم سابق خود را نشان نمی دهد. برنت برنز یکی از سازنده ترین مدافعان لیگ و آخرین بازیکن خارج از زمین است که قبل از تعطیلی سال 2004 کار خود را آغاز کرده است. او در سال 2017 جایزه نوریس را به دست آورد، اما هنوز به هیچ پیروزی بزرگ تیمی دست پیدا نکرده است.

رو به جلو - مشاغل، چالش ها و دستاوردها

مت دوچن چندین تیم را در جستجوی ثبات تغییر داده است. پس از ترک کلرادو و اتاوا، او بهترین فصل خود را در نشویل سپری کرد، اما قراردادش به زودی خریداری شد. او در سال 2023 با دالاس قرارداد امضا کرد. رایان گتزلاف تمام دوران حرفه‌ای خود را در آناهیم گذراند و رکوردهای فرنچایز را ثبت کرد و به مرز 1000 امتیاز رسید. در سال 2022، او به کار خود پایان داد و شروع به کار در امور خیریه کرد.

جاناتان تووز فصل 2020/2021 را به دلیل مشکلات سلامتی از دست داد و پس از بازگشت نتوانسته به فرم قبلی خود بازگردد. او دوباره حرفه خود را به حالت تعلیق درآورده است و در حالی که بازگشتش به NHL بعید است، او این احتمال را رد نکرده است. جان تاوارس با امید به موفقیت در جام حذفی در سال 2018 با تورنتو قرارداد امضا کرد، اما از آن زمان تنها یک بار از دور اول پلی آف گذشته است. او اخیراً کاپیتانی را به آستون متیوز از دست داده و به پایان قراردادش با این باشگاه نزدیک شده است.

کوری پری در سال های اخیر چندین تیم را تغییر داده است و سه بار به فینال جام استنلی رسیده است، اما هرگز نتوانسته این جام را کسب کند. در سال 2023 قرارداد او فسخ شد و پس از آن قرارداد جدیدی با ادمونتون امضا کرد. کلود ژیرو بهترین فصل خود را در فصل 2017/2018 انجام داد و 100 امتیاز به دست آورد. در سال 2022، فیلادلفیا را ترک کرد، مدت کوتاهی برای فلوریدا بازی کرد و سپس با اتاوا قراردادی امضا کرد که هنوز هم در آنجا بازی می کند.

پاتریس برگرون در سال 2023 به عنوان برنده شش جایزه سلکه و کاپیتان بوستون بازنشسته شد. لوگان کوتور تقریباً تمام فصل گذشته را به دلیل مصدومیت از دست داد و آینده او در سن خوزه همچنان نامشخص است. بعد از رفتن برگرون، برد مارچند کاپیتان بوستون شد. اگرچه امتیازات او کاهش یافته است، اما او همچنان بازیکن مهمی برای تیم و مهره کلیدی در مسابقات مقابل حریفان قدرتمند است. سیدنی کرازبی سومین جام استنلی خود را پس از جام جهانی به دست آورد و همچنان در لیست گلزنان NHL صعود می کند. رایان اوریلی پس از یک دوره سخت در بوفالو، با سنت لوئیس قرارداد بست و بلافاصله جام استنلی را به دست آورد.