چگونه در 3 روز 11 فنجان از دست بدهیم؟ داستان غم انگیز بایر-نورکوزن

داستانی که باورش سخته... 

2000: PHOTO FINISH

بایر اولین نقره خود در بوندسلیگا را در سال 1997 به دست آورد. با وجود این واقعیت که یک سال قبل او تنها چهاردهم شد.

لورکوزن این صعود را قبل از هر چیز مدیون مربی جدید است - در ژوئیه 1996، تیم توسط کریستوف داوم هدایت می شد که چهار سال قبل به طرز هیجان انگیزی اشتوتگارت را قهرمان کرده بود.

بایر یک پیروزی کمتر از طلا داشت – 69 امتیاز در مقابل 71 امتیاز برای بایرن. اشتباه قاطع در دور ماقبل آخر، سی و سوم رخ داد - بایرن مقابل اشتوتگارت پیروز شد و لورکوزن در کلن شکست خورد - 33:0.

دومین نایب قهرمانی "آسپرین" (نام مستعار دیگر بازیکنان بایر - این باشگاه در 1 ژوئیه 1904 به عنوان یک پروژه ورزشی از یک شرکت داروسازی معروف تأسیس شد و از این رو نام رسمی "Bayer-04") در سال 1999 صادر شد. اما اکنون تیم داوم هیچ شانسی برای موفقیت نداشت - فاصله با بایرن 15 امتیاز بود.

اما مدال نقره بعدی یک داستان حماسی با پایانی شگفت انگیز در فصل 1999/2000 است، زمانی که برای تعیین قهرمان به نوعی "عکس پایان" فوتبال نیاز بود.

"بایرن" و "بایر" در پایان در بالای جدول یکدیگر را تغییر دادند. در دور 27-28 بایر پیش بود، در 29 - بایرن و در 30-33 - دوباره بایر.

در نهایت، همه چیز در آخرین روز قهرمانی - 20 می 2000 قطعی شد. و این یک روز سیاه در تاریخ بایر بود.

لورکوزن با 73 امتیاز و تفاضل گل 40+ به دور آخر نزدیک شد. آنها یک بازی خارج از خانه مقابل Unterhaching اولین بازیکن ساده بوندسلیگا داشتند که در میانه جدول بود و دیگر آرزوی هیچ چیز را نداشت.

بایرن 70 امتیاز، تفاضل گل 43+ و یک بازی خانگی مقابل همان تیم وسط - وردر داشت.

یعنی بایر حتی با یک تساوی در اونترهاشینگ خوشحال بود. "باواریا" قبلاً آماده بود تا به رقیب خود تبریک بگوید - رئیس تیم مونیخ ، فرانتس بکن باوئر ، که باور نداشت بایر در دور آخر امتیازات را از دست می دهد ، منتظر نتیجه نبود و در تور اقیانوسیه پرواز کرد تا تحریک شود. نمایندگان محلی فیفا برای برگزاری جام جهانی 2006 در آلمان.

اما تیم آسپرین نیمه اول را باخت - رهبر خط میانی آنها ، میشائیل بالاک 23 ساله ، در دقیقه 20 یک گل به خودی به ثمر رساند. در بازی موازی، بایرن در وقت استراحت به راحتی با وردر برخورد کرد - 3:1.

همه چیز در دقیقه 72 قطعی شد - هافبک Unterhaching (و به هر حال بازیکن سابق بایرن) مارکوس اوبرلایتنر گل دوم را برای بایر به ثمر رساند و نتیجه نهایی بازی را رقم زد. اما در بازی مونیخ همه چیز ثابت ماند.

بنابراین، حریفان به همان تعداد امتیاز به دست آوردند - هر کدام 73. ما باید تفاضل گل را محاسبه می کردیم - برای بایرن "+45" و برای بایر "38+" بود. و این در حالی است که در دور بیست و پنجم در 25 مارس، "آسپرین" بزرگترین پیروزی فصل را به دست آورد و به سادگی اولم 18 را در خارج از خانه نابود کرد - 1846:9!

سپس مشخص می شود که مدیریت بوندسلیگا قبلاً برای انتقال جام به قهرمان جدید در پارک ورزشی در Unterhaching برنامه ریزی کرده است. یک کپی از آن در استادیوم المپیک مونیخ بود و بعد از بازی این نسخه به بایرن ارائه شد.

این زمانی بود که طرفداران رقیب برای اولین بار بایر را "نورکوزن" (از انگلیسی "هرگز") نامیدند. مثل اینکه این تیم هرگز قهرمان نمی شود.

2002: شکست بزرگ در تاریخ

به نظر می رسید که هیچ چیز از نظر عواطف نمی تواند با می 2000 مقایسه شود. اما پس از 2 سال، بایر متحمل یک سری شکست های وحشتناک شد.

ابتدا پس زمینه کوکائین وجود داشت.

در سال 2000، کریستوف داوم در حالی که هنوز مربی بایر بود، به طور رسمی با تیم ملی آلمان قراردادی امضا کرد که قرار بود در 1 ژوئن 2001 هدایت این تیم را بر عهده بگیرد.

اما پس از آن، اولی هنس، رئیس بایرن در مصاحبه ای گفت که اتحادیه فوتبال آلمان، که در آن زمان برنامه "فوتبال بدون مواد مخدر" را راه اندازی کرده بود، باید نگاه دقیق تری به نامزد خود برای پست سرمربیگری تیم ملی داشته باشد، زیرا او کوکائین مصرف می کند و از عیاشی با روسپی ها در هتل های گران قیمت بیزار نیست.

داوم مصرف مواد مخدر را انکار کرد و علناً در یک کنفرانس مطبوعاتی در 9 اکتبر 2000 اعلام کرد که حاضر است تمام آزمایشات لازم را انجام دهد. عبارت او محبوب شد: "من این کار را با وجدان کاملاً پاک انجام می دهم!" در 20 اکتبر، نمونه‌های گرفته شده از موهای این مربی برای کوکائین مثبت شد. داوم از بایر اخراج شد و فدراسیون فوتبال آلمان قرارداد امضا شده با او را لغو کرد.

در نتیجه، در فصل 2000/01، بایر توسط رودی وولر (بازیگر) و برتی فوگتس هدایت شد که تیم ملی آلمان را در یورو 1996 به پیروزی رساند.

اما در ماه مه 2001، وگتس اخراج شد - این تیم تنها مقام چهارم را در مسابقات قهرمانی کسب کرد، که بدترین آن در 4 فصل است. و در تابستان 5، "آسپرین" توسط یک مهندس سابق که داستایوفسکی را دوست داشت - کلاوس توپمولر، که قبلاً با بوخوم و زاربروکن به خوبی کار کرده بود، پذیرفته شد.

و با بایر، ابتدا همه چیز برای او عالی بود - تا می 2002، لورکوزن به طور جدی ادعا می کرد که بعد از منچستریونایتد دومین تیم در تاریخ فوتبال است که به سه گانه طلایی دست یافته است - یعنی قهرمانی و جام حذفی ملی. و همچنین قهرمان لیگ

ابتدا لورکوزن بوندسلیگا را از دست داد. سه دور قبل از پایان، آنها با برتری 5 امتیازی نسبت به بوروسیا دورتموند، رتبه دوم، در صدر قرار گرفتند. اما دو شکست متوالی (از وردر - 3:4 و نورنبرگ - 0:1) دنبال شد - و دورتموند در صدر جدول قرار گرفت.

در آخرین دور در 4 می، تیم توپملر با نتیجه 2 بر 1 از هرتا قدرتمندتر بود. اما این برای موفقیت کافی نبود - بوروسیا با پیروزی با همان امتیاز در یک بازی موازی مقابل وردر قهرمان شد.

قبل از بازی، امیدوارم عدالت فوتبال برقرار شود. و بعد از بازی مثل سگ زوزه کشید. تاپملر اذعان می کند که تنها زمانی گریه ام را متوقف کردم که بالاک را در آغوش گرفتم: باید به نحوی او را آرام کنم.

بازیکنان "آسپرین" می توانند با پیروزی در فینال جام حذفی آلمان خود را تسلی دهند. اما در 11 می، بایر در برلین به شالکه باخت - 2:4. بلافاصله پس از پایان مسابقه، آندریاس مولر و الیور رک کهنه سربازان کبالت به توپمولر رفتند و بابت این پیروزی از او عذرخواهی کردند. به دنبال بازیکنان، هاب استیونز، سرمربی شالکه نیز همین کار را کرد. هواداران، روزنامه نگاران و حتی سیاستمداران به رهبری صدراعظم آلمان گرهارد شرودر با بازندگان ابراز همدردی کردند. "من کاملاً درک می کنم که هرکسی که با ما سخنان تسکین دهنده ای گفت، این کار را با بهترین نیت انجام داد. اما هیچ چیز بدتر از این همدردی نیست! به هر حال، شما نمی توانید آن را روی پنجره باشگاه قرار دهید،” تاپمولر گفت.

و سرانجام، در 15 می در همپدن پارک گلاسکو، بایر برای اولین بار در تاریخ فینال لیگ قهرمانان اروپا را مقابل رئال مادرید پر ستاره ویسنته دل بوسکه با زیدان، فیگو، رائول، روبرتو کارلوس و کاسیاس در ترکیب قرار داد.

بایر با شکست دادن بارسلونا، آرسنال، یوونتوس، لیورپول و منچستریونایتد در راه فینال، تبدیل به هیجان اصلی آن فصل اروپایی شد!

تاپملر قبل از بازی یک سخنرانی صمیمانه ارائه کرد: «تمام رنج، درد، ناامیدی ما باید معنایی بالاتر داشته باشد. شاید ما اکنون با چیزی بسیار مهم روبرو هستیم - چیزی که تمام اشک های ما را خشک می کند. من می‌خواهم این جام را نه برای خودم، بلکه برای هواداران دیرینه‌مان، برای ماساژور دیتر ترزولک که 27 سال را به تیم اختصاص داد، برای هارالد وونر که هر روز کفش‌های بچه‌ها را تمیز می‌کند، برای مایکل بالاک که بازی می‌کند، ببرم. در آمپول هایی با دندان های فشرده شده از درد، که پاهایش دائماً کبود می شوند، قبلاً زرد-بنفش شده اند... و البته برای رئیس ما راینر کالموند که هنگام ایجاد بایر فعلی، دو بار پیوندهای خانوادگی را قربانی کرد، سه بار دچار حمله قلبی شد. بارها، رودخانه های اشک ریخته شد. برای این مرد حاضرم 100 کیلومتر با پای برهنه بدوم تا در نهایت جام افتخار را به او بسپارم.»

آن را منتقل نکرد

تیم آسپرین که از باخت های رهبران خود - کاپیتان و ستون دفاعی ینس نووتنی (مصدومیت) و بهترین گارد زه روبرتو ( محرومیت) خونین شد - نبرد را به رئال مادرید داد، اما با نتیجه 1:2 شکست خورد. زین الدین زیدان با یک ضربه والی افسانه ای گل پیروزی را به ثمر رساند.

در پایان فصل، بایر در بسیاری از رسانه های آلمانی "قهرمان قلب هواداران" نامیده می شود و کلاوس توپمولر به عنوان بهترین مربی فصل آلمان شناخته می شود.

اما نام مستعار "نورکوزن" برای همیشه در تیم خواهد ماند.

2011: آخرین نقره

در قهرمانی بعدی، 2002/2003، بایر، بدون بالاک و زی روبرتو که راهی بایرن شد، تنها پانزدهم خواهد شد - 15 امتیاز از منطقه سقوط. و در لیگ قهرمانان اروپا نیز به عنوان فینالیست تورنمنت، شکست 4 بر 2 از المپیاکوس یونان متحمل خواهد شد.

در فوریه 2003، زمانی که تیم برای اولین بار از سال 1994 به منطقه سقوط سقوط کرد، توپملر اخراج شد.

مدیریت، مربی جوانان توماس هرستر را برای نجات بایر منصوب خواهد کرد و او از عهده وظایف خود بر می آید.

پس از آن - برای 16 سال - بهترین نتیجه تیم آسپرین در مسابقات قهرمانی رتبه دوم در سال 2011 خواهد بود - 7 امتیاز کمتر از بوروسیا. لورکوزن در آن فصل مدعی قهرمانی نشد - بوروسیا تقریباً در تمام فاصله پیش بود. اما آنها از دور نوزدهم مقام دوم خود را به کسی نداده اند.

آخرین موفقیت بایر (و پنجمین موفقیت در تاریخ باشگاه) شایستگی یوپ هاینکس بزرگ است که پس از پایان آن فصل هدایت بایرن را برعهده خواهد گرفت و همه چیز ممکن از جمله لیگ قهرمانان اروپا را با آن به دست خواهد آورد.

خوب، بایر تنها بازی نهایی خود را از سال 2002 - فینال جام حذفی آلمان 2009 - به وردر - 0:1 باخت.

در طول 114 سال وجود، "آسپرین" تنها 2 جام برد - جام یوفا 1988 و جام 1993 آلمان.

هرگز یعنی هرگز؟